| Greek original[1] | Roman Greek | IPA transcription[c] | English version[8][9] (Rudyard Kipling, 1918) | Literal English translation[10] |
|---|---|---|---|---|
| Σε γνωρίζω από την κόψη Του σπαθιού την τρομερή, Σε γνωρίζω από την όψη, Που με βιά μετράει τη γη. Απ’ τα κόκκαλα[d] βγαλμένη Των Ελλήνων τα ιερά, 𝄆 Και σαν πρώτα ανδρειωμένη, Χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά! 𝄇 Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή, κι ένα στόμα ακαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πει. Άργειε να ‘λθει[e] εκείνη η μέρα, Και[f] ήταν όλα σιωπηλά, 𝄆 γιατί τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. 𝄇 Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σου έμενε να λες περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά, 𝄆 ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι από την απελπισιά. 𝄇 Κι έλεες: «πότε, α! πότε βγάνω το κεφάλι από τσ’ ερμιές;» Και[f] αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές. Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα[g] θολό, 𝄆 και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα, πλήθος αίμα Ελληνικό. 𝄇 | Se gnorízo apó tin kópsi Tou spathioú tin tromerí, Se gnorízo apó tin ópsi, Pou me viá metráei ti gi. Ap’ ta kókkala vgalméni Ton Hellínon ta hierá, 𝄆 Kai san próta andreioméni, Khaíre, o khaíre, eleftheriá! 𝄇 Ekeí mésa ekatoikoúses pikraméni entropalí, ki héna stóma akarteroúses, «éla páli», na sou pei. Árgeie ná ’lthei ekeíni hi méra, Kai ítan hóla siopilá, 𝄆 giatí tá ’skiaze hi phovéra kai ta plákone hi sklaviá. 𝄇 Dystykhís! Parigoría móni sou émene na les perasména megaleía kai diigóntas ta na klais. Kai akartérei, kai akartérei phileléftheri laliá, 𝄆 héna ektýpae t’ állo khéri apó tín apelpisiá. 𝄇 Ki élees: «póte, á! póte vgáno to kepháli apó ts’ ermiés;» Kai apokrínonto apó páno klápses, hályses, phonés. Tóte esíkones to vlémma mes sta kláimata tholó, 𝄆 kai eis to roúkho sou éstaz’ haíma, plíthos haíma Hellinikó. 𝄇 | [s̠e̞‿ɣno̞.ˈɾi.z̠o̞‿a̠.ˈpo̞ tiŋ‿ˈɡo̞p̚.s̠i |] [tu s̠pa̠θ.ˈçu tin‿dɾo̞.me̞.ˈɾi |] [s̠e̞‿ɣno̞.ˈɾi.z̠o̞‿a̠.ˈpo̞ tin ˈo̞p̚.s̠i |] [pu me̞ ˈvja̠ me̞.ˈtɾa̠i̯ ti ˈʝi ‖] [a̠p ta̠ ˈko̞.ka̠.la̠‿vɣa̠l.ˈme̞.ni |] [to̞n e̞.ˈli.no̞n‿da̠‿i̯.e̞.ˈɾa̠ |] 𝄆 [ˈce̞ s̠a̠m‿ˈbɾo̞.ta̠ a̠n̪ð.ɾjo̞.ˈme̞.ni |] [ˈçe̞.ɾe̞‿o̞ ˈçe̞.ɾe̞ | e̞.le̞f.θe̞ɾ.ˈja̠ ‖] 𝄇 [e̞.ˈci ˈme̞.s̠a̠‿e̞.ka̠.ti.ˈku.s̠e̞s̠ |] [pi.kɾa̠.ˈme̞.ni‿e̞n.tɾo̞.pa̠.ˈli |] [ˈc‿e̞.na̠ ˈs̠to̞.m‿a̠.ka̠ɾ.te̞.ˈɾu.s̠e̞s̠ |] [ˈe̞.la̠ ˈpa̠.li | na̠ s̠u pi ‖] [ˈa̠ɾ.ʝe̞ ˈna̠l̪.θ(i)‿e̞.ˈci.n‿i ˈme̞.ɾa̠ |] [ˈce̞‿i.ta̠n ˈo̞.la̠ s̠jo̞.pi.ˈla̠ |] 𝄆 [ʝa̠.ˈti ta̠ ˈs̠cja̠.z̠e̞‿i fo̞.ˈve̞.ɾa̠ |] [ce̞ ta̠ ˈpla̠.ko̞.ne̞‿i s̠kla̠v.ˈja̠ ‖] 𝄇 [ðis̠.ti.ˈçis̠ pa̠.ɾi.ɣo̞.ˈɾi.a̠ |] [ˈmo̞.ni ˈs̠u‿e̞.me̞.ne̞ na̠ le̞s̠ |] [pe̞.ɾa̠.ˈz̠me̞.na̠ me̞.ɣa̠.ˈli.a̠ |] [ce̞ ði.ˈɣo̞n.ta̠s̠ ta̠ na̠ kle̞s̠ ‖] [c‿a̠.ka̠ɾ.ˈte̞.ɾi c‿a̠.ka̠ɾ.ˈte̞.ɾi |] [fi.le̞.ˈle̞f.θe̞.ɾi la̠.ˈlja̠ |] 𝄆 [ˈe̞.na̠‿e̞k.ˈti.pa̠e̯ ˈt‿a̠.lo̞ ˈçe̞.ɾi |] [a̠.ˈpo̞ tin a̠.pe̞l.pi.ˈs̠ja̠ ‖] 𝄇 [ˈc‿e̞.le̞s̠ ˈpo̞.te̞‿a̠ ˈpo̞.te̞‿ˈvɣa̠.no̞ |] [to̞ ce̞.ˈfa̠.li‿a̠.ˈpo̞ ts̠‿e̞ɾ.ˈmje̞s̠ |] [c‿a̠.po̞.ˈkɾi.no̞n.to̞‿a̠.ˈpo̞ ˈpa̠.no̞ |] [ˈkla̠p̚.s̠e̞s̠ ˈa̠.li.s̠e̞s̠ | fo̞.ˈne̞s̠ ‖] [ˈto̞.t‿e̞.ˈs̠i.ko̞.ne̞s̠ to̞ ˈvle̞.ma̠ |] [me̞s̠ s̠ta̠ ˈkla̠j.ma̠.ta̠ ˈθo̞.lo̞ |] 𝄆 [c(e̞)‿is̠ to̞ ˈru.xo̞ ˈsu‿e̞s̠.ta̠z̠ ˈe̞.ma̠ |] [ˈpli.θo̞s̠ ˈe̞.ma̠(‿)e̞.li.ni.ˈko̞ ‖] 𝄇 | We knew thee of old, O, divinely restored, By the lights of thine eyes, And the light of thy Sword. From the graves of our slain, Shall thy valor prevail, 𝄆 as we greet thee again, Hail, Liberty! Hail! 𝄇 Long time didst thou dwell Mid the peoples that mourn, Awaiting some voice That should bid thee return. Ah, slow broke that day And no man dared call, 𝄆 For the shadow of tyranny Lay over all: 𝄇 Yet, behold now thy sons With impetuous breath 𝄆 Go forth to the fight Seeking Freedom or Death. 𝄇 And we saw thee sad-eyed, The tears on thy cheeks 𝄆 While thy raiment was dyed In the blood of the Greeks. 𝄇 | I know you from the blade Of the sword, the terrifying [blade], I know you from the appearance, Which, with force, measures the earth. From the bones taken out, the sacred (bones) of Greeks 𝄆 And as first brave again, Rejoice, oh rejoice, liberty! 𝄇 There in you were living bitter, ashamed, And a mouth you were awaiting, “Come again”, should it tell you. Late came that day, And it was all silent, 𝄆 Because the bullying was overshadowing them And the slavery was oppressing them. 𝄇 Unhappy one! Consolation Alone was staying to tell you Past greatnesses And narrating them to mourn. And it was awaiting, and it was awaiting Freedom-loving speech. 𝄆 One hand strikes the other Out of the hopelessness. 𝄇 And you were saying: when, oh when do I get My head out of these lonely places? And answering from above were Cries, chains, voices. Then you were raising your glance Into the tears, blurry. 𝄆 And into the clothing of yours was dripping blood, A lot of Greek blood. 𝄇 |
Greece
The Future Planet Greece